Ojciec w oczach dziecka Drukuj Email
Autor: Czesław Bassara   
niedziela, 23 czerwca 2019 00:00

Stary Testament niesie liczne przykłady ojców i ich dzieci. Ukazuje często wpływ ojca na następne pokolenia. Z jednej strony mamy na przykład Abrahama, ojca wiary a z drugiej Manassesa, który „nawet swoich synów oddał na spalenie", „ ...oddawał się wróżbiarstwu, czarom i gusłom..." (II Król. 33,6).

Dzieci Abrahama mogły się swoim ojcem chlubić, dzieci Manassesa (jeśli przeżyły) musiały się swo­jego ojca wstydzić.

Ostatnie słowa Starego Testamentu określają rolę Jana Chrzciciela, który został wyznaczony przez Boga, aby przygotować drogę dla Pana Jezusa. W Księdze Malachiasza 3:24 czytamy: „I zwróci serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom..."

Upamiętanie, które Jan Chrzciciel miał zwiastować dotykało relacji rodzinnych. Z powodu piętnowania grzechu zagrażającego destrukcji małżeństwa i rodziny został ścięty. Ale jego „głos wołającego na pustyni" rozlega się do dziś' i „zwraca serca ojców ku synom, a serca synów ku ich ojcom..." Bóg postanowił każdemu dziecku dać ojca i matkę. Biblia przedstawia ogromną odpowiedzialność, jaka spoczywa na rodzicach. Trzeba pamiętać, że ta odpowiedzialność nie kończy się na spłodzeniu lub urodzeniu dziecka, ona tak w zasadzie się dopiero wtedy zaczyna. Źle się dzieje, jeżeli się jednocześnie rozpoczyna i... kończy. Żyjemy w czasach, w których poważnie została zagrożona instytucja małżeństwa i rodziny. W ostatnim swoim liście pisanym podczas drugiego uwięzienia w Rzymie apostoł Paweł przedstawił aż 18 cech charakterystycznych czasów ostatecz­nych. Czy­ tamy o nich w II do Tymo­teusza 3:1-7. Podsumowaniem tych 18 przejawów odstępstwa mogą być 3 rodzaje fałszywej miłości:

- Miłość do siebie samego (egoizm).
- Miłość do zła (relatywizm).
- Miłość do przyjemności (hedonizm).

Z wielką przykrością musimy stwierdzić, że filozofia czasów ostatecznych wkrada się także w kręgi chrześci­jańskie. Coraz więcej wierzących rodziców na niewierzące dzieci. Podczas pogrzebu pewnego kaznodziei jego niewierzące dzieci powiedziały: „Gdyby nasz ojciec żył tak jak mówił, to nie bylibyśmy w świecie."
Ktoś kto nie potrafi własnym domem zarządzać będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży? (I Tym. 3:4- 5).
Dzieci wychowywane w domach chrześcijańskich mają znakomitą okazję porównywać deklaracje słowne swoich ojców z ich konkretnym życiem. Dzieci bowiem są dobrymi obserwatorami. Łatwo zaobserwują obłudę. Nie pozwalają oszukiwać prowadzeniem podwójnego życia. Tego kościelnego - na użytek publiczny i tego domowego na użytek osobisty.
Dziecko nie zaczyna postrzegać ojca, gdy kończy uniwersytet, szkołę średnią, czy podstawową. Dziecko postrzega go i potrzebuje go od samego początku. Brak fizyczny lub duchowy ojca wiedzie do kalectwa dziecka. Ileż to dzieci zostało okaleczonych przez swoich ojców!

Wpływu ojca na dziecko przecenić się nie da. Co mówi na ten temat Słowo Boże?

1. OJCIEC POWINIEN BYĆ DLA SWOICH DZIECI DOBRYM PRZYKŁADEM

„Żeby nie byli jak ojcowie ich, pokoleniem przekornym i niewiernym, pokoleniem niestałego serca, którego duch nie był wierny Bogu". (Psalm 78:8)

2. OJCIEC POWINIEN ROZMAWIAĆ ZE SWOIMI DZIEĆMI

„Będziesz o nich mówił". (Deut. 6:7) „Cośmy słyszeli i poznali, i co nam opowiadali ojcowie nasi" (Psalm 78:3)

3. OJCIEC POWINIEN ZAJMOWAĆ SIĘ WYCHOWYWANIEM DZIECI

Wychowujcie je w kar­ności, dla Pana” (Efez. 6:4).

4. OJCIEC POWINIEN DZIECI NAPOMINAĆ TO ZNACZY ZACHĘCAĆ, OKREŚLAJĄC CO DOBRE, A CO ZŁE.

„A wy ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu dzieci swoich, lecz napominajcie je" (Efez. 6:4).

5. OJCIEC POWINIEN DZIECI NAUCZAĆ
„Słuchajcie, synowie, pouczenia ojca, zwróćcie na nie uwagę, abyście się nauczyli rozumu" (Przyp. Sal. 4:1)

6. OJCIEC POWINIEN PRZEKAZYWAĆ DZIECIOM SŁOWO BOŻE
„...i ustanowił w Izraelu zakon, który nadal ojcom naszym, aby głosili go synom swoim, aby poznało go następne pokolenie, a synowie, którzy się urodzą, znów opowiadali go dzieciom swoim..." (Psalm 78:5-6).

7. OJCIEC POWINIEN ZASPOKAJAĆ POTRZEBY DZIECI
„Czy jest między wami taki człowiek, który, gdy go syn będzie prosił o chleb, da mu kamień? Albo, gdy go będzie prosił o rybę, da mu węża? A więc wszystko, co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie; taki bowiem jest zakon i prorocy". (Mat. 7:9-10,12).

Bóg jest zaintersowany błogosławieniem ojców, którzy są posłuszni Słowu Bożemu. Jozue stał się symbolem świadomego ojcostwa: „Lecz ja i dom mój służyć będziemy Panu". (Jozue 24:15)

Heli nie był w stanie wypełniać swego ojcowskiego posłannictwa. „Synowie He liego znikczemnieli i nie znali Pana" (I Sam. 2:12). Być może, że Heli postawił sprawę sa­mej świątyni wyżej niż sprawę duchowego przygotowania swoich dzieci. Musiał na zakończenie swojego życia przekonać się jak niewłaściwe było jego postępowanie.

Dzieci różnie postrzegają swoich ojców. W zależności od wieku ich postrzeganie roli ojca ulega metamorfozie. Ktoś przedstawił tę zasadę następująco:

Gdy dziecko ma lat 7, mówi: „Mój ojciec wie wszystko".
Gdy dziecko ma 14 lat, mówi: „Mój ojciec wie dużo, ale jakoś inaczej".
Gdy dziecko ma lat 21, mówi: „Mówi ojciec wie niewiele i nie zna się na życiu".
Gdy dziecko ma lat 35, mówi: „Mój ojciec często ma rację".
Gdy dziecko ma lat 42, mówi: „Mój ojciec zna się na wielu rzeczach".
Gdy dziecko ma lat 49, mówi: „Mój ojciec wiedział wszystko; szkoda, że go już nie ma.

Dziecko potrzebuje ojca!