Jeśli ustroję mój dom w różne świecidełka, gwiazdki i szkiełka, ale nie okażę miłości mojej rodzinie jestem po prostu kolejnym dekoratorem.

Jeśli stanę się niewolnikiem uwięzionym w kuchni, przygotowując wykwintne potrawy i dekorując stół do posiłku, ale nie okażę miłości mojej rodzinie, to jestem zaledwie typowym kucharzem.

Jeśli pracuję w przytułku dla ubogich, kolędując z całych sił i wspierając akcje charytatywne, ale nie okażę miłości mojej rodzinie, nic na tym nie zyskam.

Jeśli strzygę gałązki drzewka, ozdabiam je aniołkami i śnieżnymi płatkami, odwiedzam niezliczone przyjęcia i śpiewam w chórze, ale nie koncentruję się na Chrystusie, to mijam się z sednem sprawy.

Miłość przerywa gotowanie, aby uścisnąć dziecko.

Miłość odstawia na bok dekorowanie, aby ucałować małżonka.

Miłość nie zazdrości sąsiadom, wystawiającym na świąteczny stół najlepsze płótna i chińską porcelanę.

Miłość nie wrzeszczy na dzieci, aby schodziły z drogi.

Miłość nie daje wyłącznie tym, którzy mogą się odwdzięczyć, ale raduje się w dawaniu tym, którzy tego uczynić nie mogą.

Miłość wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim nadzieję pokłada i wszystko przetrwa.

Miłość nigdy nie zawodzi.

Gry komputerowe się zepsują, perłowe naszyjniki pogubią, a sprzęt do golfa zajdzie rdzą.

Ale dawanie miłości przetrwa.

Mamy nadzieję, że doczekacie się świąt w duchu z I Kor. 13 ...