Czytelnia Chrzescijanin a wyzwania współczesności Biblia a „życie po życiu”
| Biblia a „życie po życiu” |
 |
 |
| Autor: Józef Kajfosz | |||
| czwartek, 02 listopada 2017 16:45 | |||
|
Ponieważ moje zrozumienie nauki Biblii w tym temacie jest inne, postanowiłem w pewnym uproszczeniu przedstawić biblijne argumenty, które moim zdaniem podważają tę tezę, wskazując raczej na to, że śmierć ciała nie jest śmiercią całego człowieka i że duchy zmarłych kontynuują świadomą egzystencję w świecie duchowym. Ponieważ kwestia ta wyłania się niewątpliwie wielokrotnie w myślach i słowach na różnym poziomie, doszedłem do wniosku, że moje opracowanie może okazać się przydatne w procesie powolnego, stopniowego wyjaśniania tej kontrowersyjnej kwestii w ramach dochodzenia ludu Bożego do „pełni wymiarów Chrystusowych” przed Jego powtórnym przyjściem. Czego uczy Biblia na temat Ducha Bożego i ducha ludzkiego? Cytaty biblijne pochodzą z tzw. „Biblii Warszawskiej”, BZTB 1975 Swoista trudność nr 1: Pojęcia duch i wiatr zarówno w hebrajskim (ruah) jak i w greckim (pneuma) wyrażane są tym samym wyrazem. Stąd niektórych miejscach tekstu trudno ustalić znaczenie tych wyrazów — czy chodzi o wiatr, czy o ducha. Swoista trudność nr 2: W naszej kulturze przyjęło się odróżniać Ducha Bożego (pisanego wielką literą) od innych duchów (pisanych małą literą). Ani rękopisy hebrajskie, ani greckie nie zawierają jednak wielkich liter. Stąd na wielu miejscach tekstu biblijnego trudno odróżnić, o jakim duchu jest mowa. Fundamentalne stwierdzenie: Bóg jest duchem Jn 4:24; Pan jest Duchem 2Ko 3:17,18. Z tego wynika szereg ważnych wniosków:
Bóg stworzył mnóstwo takich bezcielesnych istot (aniołów), będących duchami Hbr 1:14
Bóg nazwany jest w Biblii Bogiem duchów 4Mo 27:16; Obj 22:6; Ojcem duchów Hbr 12:9. Teksty wskazujące na to, że Duch Boży jest żywym, działającym podmiotem. Iz 11:2 I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana Iz 63:10 Lecz oni byli przekorni i zasmucili Ducha jego Świętego Mi 3:8 Lecz ja jestem pełen siły, ducha Pana, prawa i mocy, aby oznajmiać Jakubowi jego przestępstwo, a Izraelowi jego grzech Mt 10:20 lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was Mk 1:12 I zaraz powiódł go Duch na pustynię Mk 13:11 albowiem nie jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty Łk 4:18 Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim.,, Łk 12:12 Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić Jn 14:26 Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem Jn 15:26 Duch Prawdy, który od Ojca wychodzi, złoży świadectwo o mnie Jn 16:13 Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi Dz 1:8 Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami Dz 1:16 Musiało się wypełnić Pismo, w którym Duch Święty przepowiedział Dz 4:25 Któryś powiedział przez Ducha Świętego ustami ojca naszego Dawida Dz 4: 31 A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże Dz 5:9 A Piotr do niej: Dlaczego zmówiliście się, by kusić Ducha Pańskiego? Dz 6:10 Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał Dz 8:29 I rzekł Duch Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego wozu Dz 10:19 A gdy Piotr zastanawiał się jeszcze nad widzeniem, rzekł mu Duch: Oto szukają cię trzej mężowie Dz 11:12 I powiedział mi Duch, abym z nimi poszedł bez wahania Dz 13:2 A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem Dz 13:4 A oni, wysłani przez Ducha Świętego, udali się do Seleucji Dz 16:6 I przeszli przez frygijską i galacką krainę, ponieważ Duch Święty przeszkodził w głoszeniu Słowa Bożego w Azji Dz 16:7 A gdy przyszli ku Mizji, chcieli pójść do Bitynii, lecz Duch Jezusa nie pozwolił Dz 20:28 Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami Dz 21:11 I przyszedłszy do nas, wziął pas Pawła, związał sobie nogi i ręce i rzekł: To mówi Duch Święty: Męża, do którego ten pas należy, tak oto zwiążą Żydzi Ef 4:30 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia 1Tm 4:1 A Duch wyraźnie mówi, że w późniejszych czasach odstąpią niektórzy od wiary Hbr 9:8 Przez to Duch Święty wskazuje wyraźnie, że droga do świątyni nie została jeszcze objawiona 1Jn 5:6 a Duch składa świadectwo, gdyż Duch jest prawdą Obj 2:7,11,17,29; 3:6,13,22 Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów Stwarzając człowieka Bóg uczynił go istotą z ciała i z ducha.
Modlimy się w duchu: Łk 18:11; Jn 4:23,24; Rz 8:26; 1Ko 14:14,15; Ef 6:18; Jd 1:20 Biblijny związek boskiego tchnienia z przekazywaniem ducha:
Teksty wskazujące na to, że człowiek jest istotą składającą się z ciała i ducha:
+ wiele innych wersetów poniżej (cechy, wychodzi, wraca itd.) Bóg dąży do tego, aby człowiek był Jego partnerem i realizował Bożą wolę w materialnym świecie; Wychowuje człowieka, uczy, karci. Kontaktuje się przy tym z duchem człowieka. Upadek w grzech pokrzyżował Boże plany, lecz ich nie udaremnił. Boże poszukiwanie odpowiednich ludzi — powstanie narodu wybranego. Działalność Ducha poprzez ducha proroków. Duch ludzki jest nośnikiem cech charakteru, zdolności, mądrości, inteligencji, świadomości itd. Tych cech nie może posiadać czysto materialny mózg ludzki, one nie mogą istnieć w czysto materialnym ciele. Istoty (zwierzęta) nie stworzone na obraz Boży, tzn. pozbawione tego Bożego „tchnienia” mają instynkty i pewne zdolności, ale daleko im do potencjału człowieka, który istnieje dzięki duchowi i rezyduje w jego duchu. W tym sensie ludzka inteligencja i świadomość to elementy nadnaturalne, transcendentne. 5Mo 34:9 Jozue zaś, syn Nuna, był pełen ducha Neh 9:20 Dałeś im swego dobrego ducha, aby ich pouczał Jb 20:3 duch zgodnie z moim rozumieniem podsuwa mi odpowiedź Jb 32:8 Lecz duch, który jest w człowieku... czynią ich rozumnymi Jb 32:18 Bo jestem pełen słów, duch rozsadza mnie w moim wnętrzu Ps 77:7 Rozważam w nocy w sercu, Rozmyślam i duch mój docieka: Dn 5:12 Dlatego iż Daniel miał nadzwyczajnego ducha, wiedzę i rozum Mt 10:20 nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was Mk 2:8 A Jezus zaraz poznał w duchu swoim, że tak myślą w sobie, i rzekł im Mk 12:36 Wszak sam Dawid powiedział w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego Mk 13:11 albowiem nie jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Święty 1Ko 12:8 Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy Ef 1:17 Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości i objawienia ku poznaniu jego 1Mo 41:8 Rano, zaniepokojony w duchu, kazał wezwać Ps 51:19 Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony Prz 15:13 gdy serce jest zmartwione, duch jest przygnębiony Prz 17:22 lecz przygnębiony duch wysusza ciało Kzn 7:9 Nie bądź w swym duchu porywczy do gniewu Iz 57:15 lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem Dn 2:1,3 miał Nebukadnesar sen, tak iż jego duch był zaniepokojony Dn 7:15 Ja. Daniel, byłem zaniepokojony w duchu Łk 1:47 I rozradował się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim Łk 10:21 W owej godzinie rozradował sięw Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam cię Jn 11:33 Jezus tedy, widząc ją płaczącą... rozrzewnił się w duchu i wzruszył się Dz 17:16 Czekając na nich w Atenach, obruszał się Paweł w duchu swoim na widok miasta oddanego bałwochwalstwu 1Ko 4:21 Czego chcecie? Czy mam przyjść do was z rózgą, czy też z miłością i w duchu łagodności? 2Ko 2:13 Nie zaznałem spokoju ducha, bo nie zastałem tam Tytusa Gal 6:1 Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności Kol 1:8 Który też doniósł nam o miłości waszej w Duchu 1Ts 1:6 przyjęliście Słowo w wielkim uciśnieniu, z radością Ducha Świętego[ 2Tm 1:7 Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości 1Pt 3:4 Lecz ukryty wewnętrzny człowiek z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem
Teksty wskazujące na to, że ludzka wola znajduje się w duchu: 2Mo 35:21 ...każdy, kto miał ochotne serce, i każdy, kogo duch pobudził Ps 32:2 Błogosławiony człowiek... A w duchu jego nie ma obłudy Ps 51:14 I wesprzyj mnie duchem ochoczym Ps 78:8 Pokoleniem niestałego serca, Którego duchnie był wierny Bogu Prz 16:18 Pycha chodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną Prz 17:27 kto zachowuje spokój ducha, jest roztropny Dn 5:20 Lecz gdy jego serce wyniosło się w pysze, a jego duchsię rozzuchwalił, został strącony z tronu Oz 4:12 duch wszeteczeństwa ich omamił, a cudzołożąc odstąpili od swojego Boga Ml 2:15,16 Pilnujcie się więc w waszym duchu i niech nikt nie będzie niewierny żonie swej młodości! Pilnujcie się więc w waszym duchu i nie bądźcie niewierni! Mt 26:41 duch wprawdzie jest ochotny, ale ciało mdłe Ef 4:3 Starając się zachować jedność Ducha w spójni pokoju Bóg ma dostęp do ludzkiego ducha, może go pobudzać, uzdolniać, wypełniać mądrością, mocą. Na swoich nieprzyjaciół może wpływać destruktywnie.
5Mo 2:30 gdyż Pan, twój Bóg, uczynił zawziętym jego ducha i znieczulił jego serce Ezd 1:5 wszyscy, których ducha pobudził Bóg, aby pójść budować Iz 11:2 I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana Iz 19:14 Pan wylał wśród nich ducha obłędu Iz 29:10 Gdyż Pan wylał na was ducha twardego snu Iz 57:15 aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych Iz 61:1 Duch Wszechmocnego, Pana nade mną, gdyż Pan namaścił mnie, abym zwiastował Iz 61:3 Abym dał płaczącym nad Syjonem... pieśń pochwalną zamiast ducha zwątpienia Ez 36:27 Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań Ag 1:14 Wtedy Pan poruszył ducha Zorobabela... i ducha całej reszty ludu, tak że przyszli i podjęli pracę koło domu Pana Zastępów, swojego Boga Za 12:10 na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalemu wyleję ducha łaski i błagania Łk 2:26 Temu Duch Święty objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanim by nie oglądał Chrystusa Łk 4:18 Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim Łk 12:12 Duch Święty bowiem pouczy was w tej właśnie godzinie, co trzeba mówić Jn 14:26 Lecz Pocieszyciel, Duch Święty... nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem Dz 2:2–4 I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał Dz 4:31 A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże Dz 11:24 Był to bowiem mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary Rz 5:5 A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany Rz 8:26 Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami Rz 11:8 Jak napisano: Zesłał Bóg na nich ducha znieczulenia 1Ko 2:10 Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko Duch jako „substancja” transcendentna. To nie ma odpowiednika w materialnym świecie.Dlatego trudno nam to pojąć.
Wersety mówiące o Duchu jak o jakimś płynie lub materiał:
Te dwa podstawowe składniki: ciało i duch są często z sobą w konflikcie, gdyż bardzo różne są ich cechy. Ciało lgnie do materii, duch lgnie do Boga. Chodzi o to, który z tych elementów zapanuje nad duszą, czyli jak będą funkcjonowały umysł, uczucia i wola człowieka, Upadek w grzech był zwycięstwem ciała nad duchem. Ludzie stali się „cieleśni”, cała ludzka cywilizacja i kultura skupiona jest na materii. Dlatego nad ludzkością zapanowała śmierć. Aby nastąpił powrót do życia, konieczne jest, aby nad duszą ludzką dominował duch, mający trwałą, bezpośrednią relację z Duchem Bożym. Konflikt ciała i ducha Rz 7:14–25; Rz 8:1–13; Gal 5:16–26; Gal 6:8; Ef 2:1–10 Rz 8:6 Albowiem zamysł ciała, to śmierć, a zamysł Ducha, to życie i pokój Rz 8:13 Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie, ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie Rz 8:11 A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was. Jud 1:19 ... nie mający Ducha — Mają tylko swojego własnego ducha, lecz zupełnie nieczynnego, „zgaszonego”, tłamszonego przez ciało, z którym związane jest ich „ja”, ich tożsamość, słowa, myśli i czyny. Pewna liczba duchów zbuntowanych przeciwko Bogu (demonów), „nieczystych”, pozbawionych ciała, błąka się w przestrzeni. Mają one pragnienie wejść w istoty mające ciało, aby móc przejawiać się w świecie materialnym. Mają one możliwość zamieszkać w ludziach pozbawionych Bożej ochrony, zwłaszcza w następstwie uprawiania czarów i czarnej magii. Mamy wtedy do czynienia z opętaniem demonicznym, chociaż medycyna świecka kwalifikuje to jako choroby psychiczne, np. schizofrenię. Pan Jezus wyrzucał demony i mocą Bożą wyzwalał opętanych. Tę samą władzę nad demonami przekazał też swoim uczniom. Nowy Testament zawiera wiele treści na ten temat. Dzieło Chrystusa — pokonał śmierć, umożliwił życie wieczne poprzez narodzenie z wody i z Ducha. W Nim zawarte są wszelkie niezbędne środki do tego potrzebne. W Nim zamieszkała cała pełnia bóstwa cieleśnie. Chrystus już nie umiera, śmierć nad nim już nie panuje. To samo dotyczy tych, którzy są „w Chrystusie”. Pragnieniem Boga jest mieszkać w człowieku pod postacią Ducha: 2Ko 6:16. Nie jest to możliwe, dopóki ludzie tkwią w grzechu. Dopiero doskonała ofiara Chrystusa oczyściła nas, o ile z niej korzystamy i umożliwiła odnowienie naszej więzi z Bogiem. Narodzenie z Ducha i dla ducha Jn 3:3–8. Ten tłamszony duch ludzki musi zostać ożywiony a funkcje życiowe człowieka, jego świadomość i tożsamość muszą zerwać z tyranią ciała i zostać mocno zespolone z duchem, bo tylko to jest warunkiem życia wiecznego. Duch Święty = Duch Boży to Bóg w swojej najczystszej, autentycznej, pierwotnej, transcendentnej postaci, zdolnej do bezpośredniego kontaktu z duchem, jakim obdarował niektóre stworzone przez siebie istoty, w tym człowieka. Aby móc przemawiać do ludzi poprzez ich zmysły, Bóg musi przyjmować postać w jakimś sensie materialną, tzn. korzystać z jakiegoś „przebrania”, np. anioła, słupa obłokowego, krzaka gorejącego itp. Natomiast Bóg jako Duch wchodzi bezpośrednio w kontakt z duchem człowieka. Lecz nie tylko to. Ponieważ duch posiada cechy transcendentnej substancji, kiedy człowiek nawraca się do Boga i otwiera się na Boże działanie, następuje stopniowe napełnianie człowieka Duchem Świętym oraz Jego przenikanie się lub mieszanie się z duchem człowieka. Prekursorem czyli pierwszym przypadkiem takiego procesu było namaszczenie, a potem napełnienie Syna Bożego Jezusa Chrystusa Duchem Boga Ojca. Dzięki temu zmieszaniu Bóg Ojciec i Chrystus stali się „jedno” Jn 10:30 a Duch Boży stał się jednocześnie Duchem Chrystusowym. W swojej modlitwie arcykapłańskiej Jn 17:11,21,22 Chrystus prosi dokładnie o to samo dla tych wszystkich, których Mu dał Ojciec. Jesteśmy więc powołani do tego, aby być „jedno” z Chrystusem, a więc jednym duchem 1Ko 6:17. Wtedy nasz duch ludzki staje się tożsamy z Duchem Chrystusowym. Na tej podstawie ap. Paweł mógł powiedzieć, że on już nie żyje, lecz żyje w nim Chrystus Gal 2:20. Na tej samej podstawie także nasze ciała należą do Chrystusa, będąc świątynią Ducha Świętego 1Ko 3:16; 1Ko 6:15,17. Na tej samej też podstawie ap. Paweł nazwał zbór Pański Chrystusem 1Ko 12:12,13, gdyż wszyscy mający Jego Ducha jesteśmy Jego „cząstką” Ef 1:11. Co się dzieje w czasie śmierci? Umiera ciało. Kończy się wszystko materialne. Te funkcje życiowe, które związane są wyłącznie z ciałem, kończą się wraz ze śmiercią ciała. Co dzieje się z duchem? „Wraca do Boga”. Jeśli funkcje życiowe oraz świadomość i tożsamość umocowane są w duchu, wracają wraz z duchem do Boga. W ręce Twoje polecam ducha mego. Oddał ducha. Przyjmij ducha mego. Wyzionął ducha (niekoniecznie pejoratywne). Teksty wskazujące na to, że w chwili śmierci duch człowieka wraca do Boga
Teksty wskazujące na to, że wraz z duchem wraca do Boga nasze „ja” (tzn. że „funkcje życiowe” czyli myśli, uczucia, wola, świadomość, tożsamość zespolone są nie z ciałem, tylko z duchem i nie „wracają do prochu” wraz z ciałem, lecz „wracają do Boga” wraz z duchem).
Do powyższych argumentów biblijnych dodać można niezliczoną liczbę argumentów pozabiblijnych — świadectw ludzi, którzy przeszli przez dłuższy lub krótszy czas w stanie śmierci klinicznej lub też po znacznie dłuższym czasie, spędzonym poza ciałem, wskrzeszeni zostali do życia mocą Bożą, albo też będąc zdrowymi otrzymali specjalne objawienia, wizje lub sny, w których na krótko przeniesieni zostali do rzeczywistości pozaziemskiej. Gdyby ich relacje były sprzeczne z treścią Pisma Świętego, należałoby je odrzucić, skoro jednak na ogół potwierdzają przesłanie Biblii, mogą być cennym materiałem pomocniczym w głoszeniu ewangelii.
|
Uwaga wstępna: Opracowanie niniejsze powstało w wyniku kontaktów i dyskusji z osobami z szeregów „Świadków Jehowy” oraz „Adwentystów Dnia Siódmego”. Odwiedzają mnie czasem w domu i oferują także literaturę poruszającą różne tematy, zwłaszcza te, w których mają zrozumienie inne od zrozumienia ludzi z głównego nurtu chrześcijaństwa. Jedni i drudzy okazali się być zgodni co do tego, że między śmiercią człowieka a jego zmartwychwstaniem nie ma żadnej formy jego świadomego istnienia. W skrócie: Że nie ma „nieśmiertelnej duszy”, zmarli więc „żyją” w tym czasie tylko w pamięci Jehowy. Ich książeczki typu: „Czego naprawdę uczy Biblia” utrzymują z całą stanowczością, że uczy wyraźnie właśnie tego.