Kanał kazań i reportaży – Różnorodny wykład Słowa Bożego oraz zbiór reportaży i audycji pozyskanych od Fundacji Głos Ewangelii. W tle starannie wyselekcjonowane hymny i piosenki anglojęzyczne.
Kazania – Różnorodny wykład Słowa Bożego zwiastowanego przez znanych kaznodziejów i ewangelistów. Kanał adresowany do tych, którzy chcą się zatrzymać i pomyśleć, po co żyją.
Dlaczego drzwi arki pozostawały otwarte aż do samego momentu rozpoczęcia potopu, a może nawet jeszcze przy pierwszych strugach śmiercionośnej ulewy? Czy Noe ich nie zamykał, bo wciąż liczył na to, że ktoś z jego znajomych pójdzie po rozum do głowy i jeszcze zechce do niej wejść? Czy może Bóg chciał, aby operacja lokowania się w arce stworzeń przeznaczonych do ocalenia trwała pełne siedem dni i aby otwarte drzwi arki do samego końca stwarzały ludziom możliwość opamiętania i skorzystania z ratunku? Jedno jest jasne. Ostatecznie sam Bóg zajął się zamknięciem drzwi arki.
W sześćsetnym roku życia Noego, w drugim miesiącu, siedemnastego dnia tego miesiąca, w tym właśnie dniu, przerwały się wszystkie źródła wielkiej głębi i otworzyły sie okna nieba. I deszcz padał na ziemię czterdzieści dni i czterdzieści nocy. W tym właśnie dniu weszli do arki Noe oraz jego synowie - Sem, Cham i Jafet, a z nimi żona Noego i trzy żony jego synów […] I zamknął PAN za nim drzwi [1Mo 7,11-16].
Noe znalazł się w arce nie po to, żeby sobie popływać i mieć z rodziną dobrą zabawę. Nadciągał straszny sąd Boży na wszystkich mieszkańców ówczesnego świata, tak straszny, że trudno go opisać. Arka była jedynym sposobem na uratowanie życia. I wszedł Noe, a z nim jego synowie, jego żona i żony jego synów do arki ze względu na wody potopu [1Mo 7,7]. Rozgniewany Bóg niszcząc bezbożny świat jednocześnie okazywał łaskę przeprowadzając operację ocalenia Noego.
Bóg gniewa się z powodu grzechu i swój gniew wywiera. Albowiem gniew Boży objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi [Rz 1,18]. Nawet sam Jezus musiał z gniewem Bożym na Golgocie się zmierzyć. Dlatego, gdy miał - jako Baranek Boży - wziąć na siebie grzech świata, prosił, czy nie mógłby Go ominąć kielich gniewu Ojca. I wiemy, że Syn Boży wypił ten kielich. Jak arka była po to, by stawić czoła odmętom potopu, tak Pan jego dotknął karą za winę nas wszystkich [Iz 53,6].
Gdy chcemy zorientować się w określonej sprawie, wtedy Bóg przez swoje Słowo daje nam możliwość znalezienia zasadniczego zrozumienia stanu rzeczy. Dodatkowo, niejako dla wyjaśnienia i praktycznego poglądu, Słowo Boże pokazuje nam wzory albo przykłady życia wierzących. U wszystkich wierzących jest jednak tylko częściowo widoczne to, co rzeczywiście wzorowe. Jedynie o całym życiu Pana Jezusa może Bóg powiedzieć: Dałem wam przykład!
Daniel jest obrazem człowieka wierzącego w Starym Testamencie. Jako młodociany, mając około 15 lat, został deportowany do Babilonu; był zdobyczą wojenną babilońskiego króla. Według ludzkiej oceny był zgubiony, ponieważ wyznaczono go do zmiany wychowania i nowego wykształcenia na dworze królewskim. Bóg okazuje na Danielu swoją wielkość i moc, gdyż widzi jego serce (Dan. 1,8 i 17).
„Albowiem, sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić” (Rzym. 8,18)
Ta historia miała miejsce w Anglii. Podczas ślubu pewnego młodego, dobrze sytuowanego człowieka, zdarzył się niezwykły wypadek. Bohater naszej historii, gdy miał dziesięć lat, stracił wzrok na skutek nieszczęśliwego wypadku. Mimo to, ukończył uniwersytet z wyróżnieniem, a potem zakochał się w pięknej, młodej dziewczynie, której twarzy nigdy nie widział. Dziewczyna odwzajemniała miłość, więc postanowili pobrać się. Niedługo przed ślubem, młody człowiek zwrócił się do specjalistów chorób ocznych i poddał się leczeniu, pod kierownictwem znakomitego okulisty. Punkt kulminacyjny leczenia miał nastąpić w dniu ślubu.
"Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej. Od niego jest zbawienie moje, Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję." (
Ps. 62:2-3)
Jedną z najważniejszych potrzeb w życiu człowieka jest potrzeba bezpieczeństwa.
Czas, w którym żyjemy nie sprzyja temu, aby posiadać Boży pokój. Wszystko wokół raczej wnosi w serce człowieka niepokój, zakłopotanie, niepewność. Kryzys ogólnoświatowy, coraz więcej zagrożeń, tragedie, kataklizmy, nieszczęścia nie przynoszą uciszenia duszy, ani pokoju.
Uciszenia duszy nie znajdujemy też w bogactwie, sławie, pięknym samochodzie, domu z basenem i jakuzi, a nawet wtedy, kiedy spędzisz wakacje na Hawajach albo sylwestra w Paryżu. Wielu ludziom wydaje się, że kiedy zdobędą więcej pieniędzy, kiedy zdobędą wykształcenie, lepszą pracę, a może kiedy będę miał swój dom lub ożenię się, wtedy już będę miał pokój w sercu.
A gdyby ciebie nagle spotkało takie nieszczęście
I nagle ktoś przyniósł złą wieść w twoje progi:
Wszystko utraciłeś, wybite stada na polu.
O, co byś wtedy powiedział Wszechmogącemu Bogu?
A gdyby twój dom zmiótł z ziemi huragan
I w jednej chwili straciłbyś ciepły dach nad głową
I przyszliby do ciebie ludzie z tą niedobrą wieścią
Jakie wtedy do Pana wzniósłbyś słowo?
A gdybyś dzieci stracił jednego strasznego dnia
I twoje serce rozrywałoby się od gorzkiej rozłąki
I nawet nie chciałbyś patrzeć na ludzi
Z jaką modlitwą do Pana wyciągnąłbyś ręce?
A gdybyś był porażony okrutnym trądem
I na twoim ciele nie zostałoby żywego miejsca
I gdyby twoim chlebem stały się łzy i jęk
Jakie byś wtedy skierował do Pana słowo?
Powiesz - nie może coś takiego zwalić się jednocześnie
Dlaczego drzwi arki pozostawały otwarte aż do samego momentu rozpoczęcia potopu, a może nawet jeszcze przy pierwszych strugach śmiercionośnej ulewy? Czy Noe ich nie zamykał, bo wciąż liczył na to, że ktoś z jego znajomych pójdzie po rozum do głowy i jeszcze zechce do niej wejść? Czy może Bóg chciał, aby operacja lokowania się w arce stworzeń przeznaczonych do ocalenia trwała pełne siedem dni i aby otwarte drzwi arki do samego końca stwarzały ludziom możliwość opamiętania i skorzystania z ratunku? Jedno jest jasne. Ostatecznie sam Bóg zajął się zamknięciem drzwi arki.