Kiedy w połowie piątego roku studiów przyjechałam na kilka dni do rodziców, do mojego rodzinnego miasta, nie przypuszczałam, że ta wizyta będzie różnić się czymkolwiek od innych. Okazało się jednak, że była kamieniem milowym na mojej drodze. Przez cały okres nauki, a w szczególności pod koniec studiów planowałam zostać na kolejne lata w moim mieście akademickim i tam pracować. Miałam już nawet wstępnie zarezerwowane mieszkanie na następny rok. Przez ten weekend w domu Pan Bóg pozmieniał jednak zupełnie moje plany. Wracając wtedy na studia wiedziałam już , że mam dokończyć szkołę, ale później zostawić tamto wszystko i wrócić.

To przekonanie, które nosiłam w sercu zaskoczyło mnie samą. „Do czego ty tam chcesz wracać?” – pytali znajomi „Do tego wymierającego miasta? Przecież tam nie ma pracy! Wszyscy młodzi stamtąd uciekają!” – przekonywali. Pewnie mają rację, większość moich rówieśników, znajomych z dzieciństwa opuściła to miasto i faktycznie trudno tu o pracę, ale czy to jest przeszkodą dla Pana Boga? On tego miasta nie opuścił i wierzę, że ma przygotowane niesamowite rzeczy dla jego mieszkańców.

Nie chcę tego przegapić! Nawet więcej, chcę być jednym z ogników, od których to wszystko się zacznie!

Jesteś Bogiem tego miasta
Jesteś Królem tych ludzi
Jesteś Panem tego narodu
Ty Jesteś

Jesteś Światłem w mroku
Jesteś Nadzieją dla pozbawionych nadziei
Jesteś Pokojem dla niespokojnych
Ty Jesteś

Nie ma nikogo takiego jak nasz Bóg

Nie ma nikogo takiego jak nasz Bóg

Bo nadchodzą jeszcze większe rzeczy
I wspanialsze rzeczy są wciąż jeszcze do zrobienia w tym mieście
Większe rzeczy jeszcze nadejdą
a wspanialsze rzeczy są wciąż jeszcze do zrobienia w tym mieście