Gad od wojska zwyciężony będzie; ale i on potem zwycięży. (1 Mojż. 49, 19)

Niektórzy z nas podobni byli do pokolenia Gada. Przeciwników naszych było za wielu w danej chwili i zaatakowali nas, jako wojsko. Zwyciężyli wprawdzie nas, ale na krótko, ciesząc się ogromnie swym chwilowym zwycięstwem. Pierwsza część przytoczonego wersetu w istocie odnosi się do nas, gdyż lud Chrystusa bywa pokonany, podobnie jak Gad.

Porażka taka jest nader bolesna i ogarnęłaby nas rozpacz, gdybyśmy nie mieli wiary w drugą połowę obietnicy naszego Ojca: „ale i on potem zwycięży”. „Koniec wieńczy dzieło” - mówi przysłowie, stwierdzając prawdę. Wojny nie przesądza się z pierwszych triumfów lub porażek, ale ze zmagań końcowych: „potem”. Pan chce wydać świadectwo prawdzie i oddać sprawiedliwość, aby po tym zwyciężyć. „Potem”, jak wyjaśnia to Bunyan oznacza „na wieki”. Gdyż nic już nie następuje po wiecznym.

Potrzeba nam więc tylko cierpliwego wytrwania w dobrym świadectwie życia i spokojnej ufności w zwycięstwo Zbawiciela, Który jest wodzem naszym. Pan nasz chce nas nauczyć, abyśmy potrafili „postawić twarz jako krzemień”, aby wytrwać w pracy i w cierpieniu, dopóki nie będziemy mogli powiedzieć „wykonało się”. Alleluja! Zwycięstwo! Wierzymy obietnicy: „On potem zwycięży”.