Pan, Bóg twój, w pośrodku ciebie mocny zachowa cię, rozweseli się wielce nad tobą, przestanie na miłości Swej przeciwko tobie i rozweseli się nad tobą z śpiewaniem. Sof. 3,17

Cudowne to Słowo! Bóg Wiekuisty w pośrodku Swego ludu w całym majestacie Swej potęgi! Obecność Jego wystarcza, aby natchnąć nas pokojem i nadzieją. Skarby nieograniczone spoczywają w naszym Bogu; Mieszka On wśród Swych zborów, lud Jego więc może się weselić i śpiewać. Nie tylko jest obecny wśród nas, lecz zajęty naszym zbawieniem: „zachowa cię”. Wybawi zawsze - stąd wziął Imię Jezus. Nie drżyjmy przed niebezpieczeństwem, gdyż On jest mocen nas wybawić.

Nie dość tego - nie zmienia się nigdy. Kocha, znajduje zadowolenie w kochaniu, nie przestaje kochać. Jego miłość raduje Go. Doskonałe jest dzieło miłości Bożej, dlatego Bóg raduje się śpiewając. Bo gdy Bóg wykonywał dzieło stworzenia, nie śpiewał, mówił po prostu: „jest bardzo dobre”. Ale gdy doszedł do dzieła zbawienia, wówczas Święta Trójca poczuła radość, która musiała wyrazić się w śpiewie.

Pomyślcie nad tym i zdumiewajcie się! Bóg-Jezus śpiewa pieśń weselną, Pieśń nad Pieśniami dla oblubienicy Swojej. Ona jest miłością, uciechą, ciszą, pieśnią Jego. Jezu, w Imię Twej nieskończonej miłości dla nas, naucz nas kochać Ciebie, radować się w Tobie, śpiewać Ci psalm życia!