14 lutego 2015 roku minęło dwadzieścia pięć lat od chwili, kiedy sonda kosmiczna Voyager 1 – wystrzelona w 1977 roku – opuszczała Układ Słoneczny i zrobiła Ziemi „pożegnalne zdjęcie”. Na fotografii nasza planeta jest ledwie widoczna – stanowi raptem maleńką niebieską kropkę, mniejszą od połowy piksela. Zdjęcie, które zobaczyłam¹ zostało podpisane: „Niemal niewidoczna kropka, a nasz cały świat.” Właśnie to zdanie zilustrowane zdjęciem poruszyło mnie do głębi.

 „Niemal niewidoczna kropka, a nasz cały świat.” W tych słowach odnajduję metaforyczną głębię. Żyjemy zajęci swoimi sprawami, zabiegani, zaaferowani codziennością. Rzadko kiedy mamy czas, aby podnieść głowę do góry i spoglądając w niebo odgadywać kształty białych obłoków lub podziwiać gwiazdy. Ciągle za czymś gonimy, do czegoś dążymy, na coś czekamy – prawie ciągle niezadowoleni, nienasyceni, z apetytem na więcej… Świetnie wyraziła to Joanna Rzyczniok w swoim utworze „Pragnienia”²:

Rodzisz się gdzieś ku czyjejś radości,

Jesteś niewinny jak młody lew,

I żyjesz sobie w nieświadomości,

Że życie pełne pragnień jest.

Pragniesz być duży, chcesz być dorosły,

Bo mały tak mało liczy się,

Chcesz być odważny i najsilniejszy,

By inni mogli przed tobą drżeć.

A gdy dorastasz, marzyć zaczynasz,

By ktoś naprawdę pokochał cię,

Gdy już pokochasz, to chcesz mieć syna

I córki też chciałbyś mieć ze dwie.

A gdy się rodzą i rosną szybko,

To znów gotowych masz pragnień sto,

Nowy samochód, większe mieszkanie,

Lecz to nie wszystko, nie koniec bo,

Bylebym zdrowia było dosyć

Bylebym dosyć siły miał,

Wiele bym mógł jeszcze w życiu zdziałać,

Zarobiłbym, na co tylko bym chciał…

 Żyjemy więc zaaferowani swoimi sprawami, wyznając – często nieświadomie – filozofię, że to „mój świat”, moje pragnienia, dążenia, plany, marzenia ewentualne problemy i trudności są w centrum wszechrzeczy i wokół nich powinna się kręcić moja rzeczywistość. Nic bardziej mylnego.  Utwór Joanny Rzyczniok kończy się wspaniałą puentą: Jest takie jedno, jedyne pragnienie/ dla którego warto żyć/ dzięki któremu wszystko ma znaczenie/ pragnienie, by z Bogiem wiecznie żyć/ z Bogiem żyć.

Warto więc czasami spojrzeć na powyższe zdjęcie i uświadomić sobie, że to wszystko, co jest dla nas całym światem jest tylko maleńkim pyłkiem w ogromnym wszechświecie stworzonym przez potężnego Boga, który przez to wszystko chce powiedzieć nam coś o sobie. On stworzył wszechświat, aby pokazać swoją nieskończoną wielkość, potęgę i piękno; aby przypominać nam, iż nasze życie na tej maleńkiej ziemi w rzeczywistości jest tylko chwilą w porównaniu z wiecznością, którą możemy spędzić wraz z Nim w niekończącym się szczęściu. Patrząc na zdjęcie “maleńkiej Ziemi” wart też zadać sobie pytanie: Who am I, that the Lord of all the earth would care to know my name? (Kim jestem, aby Pan całego świata mógł dbać o mnie?) i w pokorze odpowiadając: Not because of who I am but because of what You done. Not because of what I’ve done, but because of who You are (Nie z powodu tego, kim ja jestem, ale dzięki temu, co Ty uczyniłeś. Nie z powodu tego, co ja zrobiłam, ale dzięki temu kim Ty jesteś)  dziękować za łaskę, która Bóg okazał nam w Chrystusie Jezusie. Niech powyższe zdjęcie przypomina też o tym, iż zostaliśmy stworzeni, aby przeżyć swoje życie w sposób, który należycie ukazuje wielkość, piękno i nieskończoną wartość Chrystusa. 

Patrząc na zdjęcie Ziemi zrobione z odległości 6 miliardów kilometrów, chcę ciągle pamiętać o tym, iż oprócz przyziemnych spraw oraz otaczającego mnie materialnego świata, istniej inna rzeczywistość. Pragnę wzbijając się skrzydłach wiary ponad to co widzialne i zawsze spoglądać na życie oraz wszystkie ziemskie sprawy z perspektywy nieba.  

1. „Ziemia mniejsza od połowy piksela. Pożegnalne zdjęcie Voyagera 1 ma już 25 lat.” http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pogoda/ciekawostki,49/ziemia-mniejsza-od-polowy-piksela-pozegnalne-zdjecie-voyagera-1-ma-juz-25-lat,158096,1,0.html

2. Joanna Rzyczniok. „Pragnienia”. Jak długo…

 http://pielgrzym.shoutcast.com.pl/ftp/Muzyka/Rzyczniok%20Joanna/Pragnienia.mp3