Wielu ludzi boleśnie odczuwa brak sensu życia. Jedni czekają biernie, aż się pojawi i rozjaśni ponurą stagnację -jak słońce w ciemnym tunelu, inni poszukują go przez całe życie, pogrążając się w swoich pasjach albo nałogach.

„Sens życia kupię od zaraz" - taki anons mógłby się ukazać w niejednej poczytnej gazecie, gdyby tylko było możliwe dokonanie takiego zakupu. Do tego najlepiej: „tanio, szybko i solidnie!".

Dlaczego tak bardzo pragniemy, aby nasze życie miało sens? Gdyż sens życia sprawia, że... chce się żyć. Powoduje, że wyznaczamy sobie cele i do nich zdążamy. Realizujemy marzenia i zadania. Łatwiej nam pokonywać przeszkody i wierzyć, że złe chwile miną, że będzie lepiej. Sens życia jest „motorem", który uruchamia potężną machinę naszych działań.

Pustka w sercu jest zagadką dla wielu ludzi. Zastanawiamy się, skąd się wzięła i dlaczego tak trudno ją zapełnić. Nieokreślona tęsknota, która dopada w najmniej oczekiwanej chwili, zmusza do refleksji. Wszystko, co miało ją wypełnić: pieniądze, kariera, pasje, przyjaźń... po pewnym czasie zawodzi. Wraca się do punktu wyjścia. Jest dana jakby z innego świata, z innego wymiaru.

A jednak Bóg - Stwórca wszystkich rzeczy, w tym i człowieka - zadbał, byśmy Go szukali, byśmy nie zapomnieli, że czeka na nas i każdego z nas pragnie powitać, kiedy przekroczymy drugi brzeg. On szeptem apeluje do owej pustki w naszych sercach: „Nie zapomnij o mnie".

Osiągnięcia dzisiejszej techniki, pośpiech, nerwowość skutecznie pomagają nam zapomnieć o tym szepcie. Zagłuszamy go, szukając własnych rozwiązań. Często u kresu życia widzimy, że to, co miało być jego sensem - nie dało nam tego, czego tak naprawdę pragnęliśmy...

SENS ŻYCIA JEST DAREM
Zbyt często chcemy uczynić z niego „przedmiot codziennego użytku". Bóg nieustannie przemawia do nas przez to, co stworzył: „Niebiosa opowiadają chwalę Boga, a firmament głosi dzieło rak Jego. Dzień dniowi przekazuje wiadomość. Nie jest to mowa, nie są to słowa. Nie słychać ich głosu... A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk i do krańców świata dochodzą ich słowa...".

Nawet jeśli nie jesteśmy tego w pełni świadomi, tęsknimy za Bogiem, przeczuwamy, iż On nadaje życiu prawdziwy sens i uspokaja „pustkę". Zapełnia „dziurę" w sercu. Pomaga uświadomić sobie, kim jesteśmy i dokąd idziemy. On wyznacza cele i zadania, które są esencją naszego życia...

Z Bożego sensu życia możemy czerpać to wszystko, co jest dobre dla nas i dla innych. Boży sens życia przynosi spokój i odpowiedzi. Usuwa lęk przed kresem dni i daje nadzieję w najbardziej rozpaczliwych chwilach. Wbrew pozorom jest ogromnie ważne, co lub kto kształtuje sens naszego życia. Gdyż wszystko przemija, ale Bóg i Jego Słowo pozostanie na zawsze.

Dla Dawida, jednej z najbardziej znanych postaci biblijnych, pieniądze, sława, prestiż, stanowisko -nie stanowiły o sensie życia, jako pasterz owiec i jako król upatrywał sensu życia w Bogu. Jeśli coś zmieniało tę postawę, jednocześnie czyniło go nieszczęśliwym. Nie potrafił cieszyć się tym wszystkim, co ma.

Wielu bardzo bogatych i sławnych, podziwianych przez tłumy ludzi, kończyło ze swoim życiem, ponieważ zamiast oczekiwanej radości i spełnienia pogrążali się w jeszcze większą pustkę. Wielu im zazdrości i uważa, że na ich miejscu byliby szczęśliwi. Stare przysłowie mówi, że „wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma". Kiedy brakuje nam sensu życia, to czy w pałacu, czy w chatce - będziemy odczuwać samotność i pustkę. Apostoł Paweł miał swój sens życia ukryty w Bogu. Czy w bogactwie, czy w biedzie potrafił cieszyć się przyjaźnią z Bogiem. Jego sens życia nie zależał od rzeczy nabytych. To jest największa tajemnica sensu życia! Jeśli ją odnajdziemy, nasze życie przestanie być chwiejną wieżą, a stanie się potężną twierdzą! Mój sens życia to zaufanie położone w Bogu raz na zawsze. Wszystko inne może się różnie układać, nie odbierając mi poczucia, że mój tymczasowy pobyt na ziemi nie jest przypadkiem, zbiegiem okoliczności czy złośliwości losu. Kiedyś wrócę do Ojca, który dziś i każdego dnia ofiaruje mi najcudowniejszy sens życia z gwarancją na całą wieczność!!

Dopóki Jesteś rzeczy zwykłe mają sens droga w lesie i ścieżka na łące i ta niewidoczna (droga wiary prowadząca do Ciebie) nawet rozstania nie bolą tak bardzo najmniejsze złości proszą o wybaczenie

Dopóki Jesteś rzeczy zwykłe mają sens drobiazgi z których składa się życie każdy mój dzień każdy człowiek który przychodzi i odchodzi

Dopóki Jesteś i nie pozwalasz sercu zapomnieć odkrywam ciągle od nowa jak wielkim darem jest życie

Artykuł publikujemy za zgodą wydawnictwa "Nasze Inspiracje" (3/2004)