"Skoro Chrystus jest wszystkim we wszystkich, dlaczego tak niewiele Go miłujemy?

Skoro jest tak bezcenny, czemu cenimy Go tak mało?

Ach! Moje otępiałe, martwe i oziębłe serce! Dlaczego takie jesteś? Czyż jesteś twardsze od nieugiętego i podlejsze od okrutnego, że nie płonie w tobie żar, ani gorliwe uczucie do takiego Pana jak ten?

Chrystus jest wszystkim, moi bracia, a jednak spójrzcie, jak niewiele Mu oferujemy i jakże mało dajemy z siebie - jakże skąpe ilości czasu, jakże niewielkie ochłapy naszych talentów!

Niech Bóg wzbudzi w nas świętą żarliwość, gdyż skoro Chrystus jest dla nas wszystkim, obyśmy byli wszystkim dla Niego.

Obyśmy wykrzesali z siebie wszystko bez żadnej rezerwy, ile tylko mamy w sobie siły, prosząc Go o nowe siły byśmy mogli uczynić wszystko, co śmiertelny człowiek uczynić może, i aby wszystko dokonywało się w nas dzięki Bogu i dla Jego chwały."