Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy mówimy o wodzie, a pijemy wino.

Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy mówimy o prawdzie, a w życiu pojawia się fałsz.

Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy mówimy, że wielbimy pokój,a potem o bzdurę kłócimy się z sąsiadem.

Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy mówimy, że kochamy ich matkę, a potem krzyczymy na nią, bo nie smakuje nam kotlet.

Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy mówimy o ochronie środowiska, a potem rzucamy po kątach papierki.

Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy w niedzielę idziemy do kościoła, a wracając kłócimy się o jakiś drobiazg.

Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy mówimy, że w życiu ważna jest tylko miłość, a potem patrzą na naszą pogoń za dobrami tego świata.

Nasze dzieci na nas patrzą, kiedy...swoim życiem piszemy następną zwrotkę.

Nie zapominajmy o milczącym spojrzeniu naszych dzieci.

O ich cichym sądzie, który nas może ocalić, od wielu nikczemności.