Wszelkie nasze rozmyślanie wokół Wieczerzy Pańskiej musi rozpocząć się od tej nocy, gdy Jezus został wydany, bowiem było to wtedy, kiedy ustanowił Wieczerzę jako obowiązujący obrzęd w Kościele.

Aby właściwie ocenić bogactwo znaczeniowe Wieczerzy Pańskiej, musimy zwrócić się do Nowego Testamentu.

Przestudiujemy wypowiedź Jezusa na temat spożywania Jego ciała i picia Jego krwi, według ewangelii Jana (rozdz. 6).

Przejdziemy następnie do Dziejów Apostolskich, aby się przyjrzeć, w jaki sposób już na początku Jego uczniowie odpowiedzieli na Jego polecenie, gdy gromadzili się na „łamanie Chleba”.

Przestudiujemy także wnikliwie to wszystko, co apostoł Paweł mówi na ten temat w Pierwszym Liście do Koryntian (r. 10 i 11).

Ale wyjściowym punktem musi być Wieczernik i sprawozdanie odnośnie do ustanowienia tej instytucji. Paweł wyjaśniając samą Wieczerzę kładzie nacisk na godne w niej uczestnictwo i odwołuje się do słów Pana dotyczących tego obrządku.

Zapraszamy do lektury ósmego rozdziału książki Herberta M. Carsona „O nabożeństwie chrześcijańskim” pt. "Chrystus – nasz Baranek Wielkanocny".