Chryste, Chryste, do Ciebie tak rwie się serce,
Pałając tęsknotą za dalekimi niebiosami!
Wśród ziemskiej walki rozlega się płacz pokornych:
"Chryste, Chryste, przyjdź do nas czym prędzej!"

Grzech tak otwarcie, jawnie triumfuje,
Twój hymn miłości został już dawno wyśmiany.
Mijają wieki, trwożą świat nadzieją,
O, ile przeminęło już jasnych dni... [dosłownie: O, ile pogrzebano już światłych dni...]

O, niech króluje we wszystkim Twoja wola,
A nam daj sił być wiernymi Tobie,
Jaki by nas nie czekał los,
Jak by nie napierał na nas na ziemi wróg.