Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze Twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności Twojej. (Psalm 17,15)

Bogactwo ludzi tego świata wypełnia ich życie i wzbogaca ich dzieci. Ale inny jest dział wierzących. Ludzie tego świata mają skarb swój w tym świecie, ale ludzie przyszłego świata patrzą wyżej i dalej.

Bogactwo nasze jest podwójne: mamy obecność Boga tutaj i „obraz obliczności” Jego tam, w górze. Tu patrzymy w oblicze Pana w sprawiedliwości, gdyż w Jezusie Chrystusie staliśmy się sprawiedliwymi. O, rozkoszy! Widzieć Oblicze pojednanego z nami Boga. Oglądanie chwał Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa daje nam niebo na ziemi, a tam, w górze stanowić będzie - niebiosa niebios.

Ale nie kończy się na samym patrzeniu: mamy być przeobrażeni na podobieństwo Tego, na którego patrzymy. Mamy zasnąć na chwilę, a potem zbudzić się i być jako zwierciadło, które odbija piękność naszego Pana. Wiara widzi Boga duchowym wzrokiem. Serce przyjmuje obraz Jezusa w swoje głębiny, aż Jego istota i charakter wyryją się w duszy. Widzieć Boga i stać się Jemu podobnym - czegoż można pragnąć więcej? Głęboką pewność Dawida, Duch Święty zmienił tu w obietnicę Pańską. Wierzę jej, oczekuję na nią. Panie, dopełnij tego. Amen.