Oczekujże Pana, zmacniaj się, a On utwierdzi serce twoje; przetoż oczekuj Pana. (Psalm 27,14)

Oczekuj! oczekuj! Niechaj czekanie twoje będzie czekaniem na Pana! Godzien jest, byś Nań czekał. Nie zawiedzie nigdy oczekującej duszy. Wpośród czekania wzmocnij odwagę. Oczekuj wielkiego wyzwolenia i bądź gotów sławić Go za nie.

W środku wiersza tkwi zachęta do zaufania tej obietnicy: „On utwierdzi serce twoje”. Od razu trafia w sedno twej potrzeby. Kiedy serce jest zdrowe, i reszta organizmu jest w porządku. Sercu potrzeba spokoju i otuchy; będzie to miało, gdy zostanie „utwierdzone” w wierze. Mocne serce odpoczywa i raduje się, wlewa to siłę w całego człowieka.

Nikt inny nie potrafi wlać mocy do tej tajemniczej urny żywota. On jedyny, Który ją stworzył, potrafi to uczynić. Sam potężny, przeto może udzielić potęgi potrzebującym. Odwagi! Albowiem Pan natchnie cię mocą, a będziesz spokojny wśród burzy i radosny - bolejąc.

Ten, który pisze te słowa, może wraz z Dawidem rzec: „Oczekujże Pana!” Mówię tak, albowiem z długich doświadczeń poznałem, że dobrze jest oczekiwać Pana.