Ja przed tobą pójdę, a krzywe drogi wyprostuję, wrota miedziane skruszę, a zawory żelazne porąbię. ( Izaj. 45, 2)

Słowo to skierowane było do Cyrusa, ale służy także jako cząstka dziedzictwa Bożego dla wszystkich sług Pana. Idźmy tylko z wiarą naprzód, a droga będzie przed nami utorowana. Zostaniemy zachowani od przewrotności ludzkiej i podstępnej chytrości szatańskiej. Nie pójdziemy na manowce i drogi kręte tego świata. Miedziane wrota będą skruszone i umacniające je zawory żelazne będą rozbite. Nie będziemy musieli używać ani taranu, ani drągów żelaznych; Pan Sam dokona tego, co dla nas było niemożliwe, a stanie się to nieoczekiwanie.

Nie trudźmy się. Spieszmy naprzód ścieżką obowiązku, ponieważ Pan powiedział: „Ja przed tobą pójdę”. Nie należy do nas zadawanie takich pytań jak: po co? dlaczego? Powinniśmy śmiało dążyć naprzód, gdyż dzieło sprawowane przez nas, jest Pańskie i On Sam udzieli nam mocy do wykonania go. Wszelkie przeszkody muszą przed Nim ustąpić, ponieważ rzekł: „wrota miedziane skruszę”. Co może zahamować Boga, gdy postanowi wykonać Swój cel? Co udaremni Jego wyroki? Słudzy Boży mają niewyczerpane w Nim źródło pomocy. Droga wiary jest jedynie słuszna, choćby dla słabości ludzkiej była zatrzymywana.

Gdy Bóg dwukrotnie zapowiada, że coś wykona: „skruszę, porąbię” - nie ma miejsca na żadne wątpliwości.