Boś Ty, Panie Boże, rzekł: że błogosławieństwem Twoim będzie ubłogosławion dom sługi Twego na wieki. ( 2 Sam. 7,29)

Obietnica ta urzeczywistniona została, przeto jest pouczająca podwójnie. Wszystko, co Pan Bóg wyrzekł, powinniśmy przyjąć jako pewnik i powołać się na to przed tronem Bożym. Jakże rozkosznie jest cytować Słowo obietnicy Pańskiej. Jak cenne jest ono: „Boś Ty”, którego używa, jako motywu, Dawid w tym wersecie.

Modlimy się nie dlatego, że wątpimy, ale że wierzymy. Modlić się bez wiary nie przystoi dzieciom Pana. Panie, nie możemy wątpić w Ciebie, przekonani jesteśmy, że każde ze Słów Twoich jest pewną podstawą najśmielszych nadziei. Przychodzimy do Ciebie i powiadamy: „uczyń, jako rzekłeś!” Pobłogosław dom Twego sługi. Ulecz chorych naszych; ocal naszych wątpiących; zawróć zbłąkanych; wzmocnij tych, którzy żyją w bojaźni Bożej. Daj nam pokarm i odzież według Słowa Twego.
Poprzyj nasze przedsięwzięcia, zwłaszcza udziel owocności trudom naszym w głoszeniu Ewangelii Twojej w naszym sąsiedztwie. Nasze sługi uczyń sługami Twymi, dzieci nasze — Twoimi dziećmi.

Niechaj błogosławieństwo Twoje spłynie na przyszłe pokolenia, a dopóki potomkowie nasi żyć będą na ziemi, niechaj Tobie wierni pozostaną. Panie Boże, niechaj „będzie ubłogosławion dom sługi Twego na wieki”.