Greckie słowo baptidzo oznacza myć, zanurzać i przeszło do terminologii chrześcijańskiej jako terminus technicus czynności związanej z aktem inicjacji chrześcijańskiej. Występuje w Nowym Testamencie ok. stu razy, wliczając w to również obmycia rytualne żydów, chrzest Jana Chrzciciela, chrzest w Duchu Świętym.

Chrzest jest przykazaniem Pańskim, a jego konieczność nie podlega dyskusji.

1. W nauczaniu Jezusa Chrystusa i apostołów Chrzest ma wiele odniesień i obrazów, które pozwalają stwierdzić, że mamy do czynienia z rzeczywistością złożoną i wieloznaczeniową. Obrazy najczęstsze to:
   • obmycie z grzechów - uwolnienie od oskarżeń sumienia,
   • pogrzebanie starego człowieka i, co się z tym wiąże, wzbudzenie z martwych do nowego życia - narodzenie na nowo,
   • przyobleczenie się w Chrystusa - utożsamienie z Chrystusem.
2. Przez wiarę i Chrzest stajemy się częścią Ciała Chrystusa - Kościoła.
3. Chrzest uznajemy za końcowy akt procesu narodzenia na nowo.
4. Chrzest nie tylko wskazuje na nawrócenie i inne rzeczywistości duchowe (takie jak: obmycie i uwolnienie z grzechów, oczyszczenie sumienia ze wszystkich obciążających win, zmartwychwstanie do nowego życia itp.), ale je poświadcza.
5. Zgodnie z przykazaniem Jezusa Chrystusa, Chrzest może mieć miejsce wówczas, gdy człowiek uwierzy (Mk 16,16; Mt 28,18-20; Hbr 11,6) - gdy nawróci się, odrzuci grzech, wyrażając szczerą pokutę, wyzna Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela (Dz 2,38.39; 8,37; 10,4448; 16,30-32) oraz poprosi o przyjęcie do zboru (Dz 2,41-42; 2,47; 4,4).
6. Chrzest, w znaczeniu biblijnym, musi być aktem wolnym ze strony człowieka, który zwraca się o jego spełnienie do Kościoła.
7. Odmawiamy Chrztu:
   • niemowlętom i małym dzieciom,
   • osobom nienawróconym lub o nieszczerych intencjach,
   • osobom znajdującym się w stanie utraty przytomności, śpiączce, w stanie śmierci klinicznej itp.
   • osobom o średnim i dużym zaburzeniu psychicznym; w tym wypadku istotnym elementem jest z jednej strony orzeczenie lekarskie, z drugiej zaś - odpowiedzialne zachowanie Rady Starszych zboru, która jest zobowiązana do zbadania sprawy i podjęcia decyzji.
8. Zgodnie z nauką apostolską o jedyności Chrztu (Ef 4,5) uważamy, że pewne akty chrzcielne czynione przez niektóre Kościoły nie są realizowane zgodnie z zasadami Pisma Świętego i w związku z tym uznajemy za nieważne chrzty:
   • udzielone w wieku niemowlęcym,
   • udzielone osobom nienawróconym,
   • udzielone niepoprawnie teologicznie lub formalnie, tj. wówczas gdy:
     • została naruszona zasada właściwej motywacji, jak w przypadku przymusu psychicznego czy fizycznego (np. osoba chrzczona nie w pełni decydowała o tym, czy chce być ochrzczona, jak to może mieć miejsce u ludzi z zaburzeniami psychicznymi lub u dzieci, na których rodzice wymusili taką decyzję);
     • chrzest został udzielony przez nieupoważnionego do tej czynności kościelnej chrzciciela i można mieć uzasadnione wątpliwości co do poprawności formalnej udzielonego chrztu; nie istniały przy tym żadne okoliczności usprawiedliwiające takie postępowanie chrzczącego, a ochrzczony ma w tej kwestii wątpliwości. W tym wypadku rozstrzygająca jest decyzja Rady Starszych;
     • materia lub forma chrztu nie zostały zachowane;
     • mamy do czynienia z udzieleniem go przez osoby o przekonaniach antytrynitarnych.

W takich sytuacjach wymagane jest udzielenie Chrztu. Nie jest to jednak chrzest ponowny, gdyż poprzedni nie spełniał znamion Chrztu i w tej sytuacji uznać go należy raczej za akt zbliżony do Chrztu, ale nim niebędący. Zaleca się, aby decyzję o powtórzeniu Chrztu pastorzy i Rady Starszych podejmowały ze szczególną rozwagą.

1. Ostateczna odpowiedzialność za decyzję udzielenia Chrztu spoczywa na Radzie Starszych, która w myśl Prawa Wewnętrznego Kościoła jest upoważniona do przyjmowania nowych członków do zboru.
2. Katechumeni poniżej 16 roku życia pragnący przyjąć Chrzest muszą mieć zgodę rodziców lub innych opiekunów prawnych.
3. Materią Chrztu jest woda.
4. Dla ważności Chrztu nie ma znaczenia, czy jest on dokonywany w rzece, morzu, jeziorze, w innych zbiornikach naturalnych, czy też w zbiornikach sztucznych, takich jak baseny i baptysteria. Istotne jest jednak, aby zbiornik wodny nie deprecjonował powagi Chrztu. Ze względu na świętość Słowa Bożego zaleca się zwrócenie uwagi na otoczenie, w jakim Chrzest jest dokonywany.
5. Do formy Chrztu zaliczyć należy: złożenie wyznania wiary przez katechumena, wezwanie Imienia Bożego i akt zanurzenia dokonany przez ordynowanego duchownego.
6. Przed wezwaniem Imienia Bożego i zanurzeniem, katechumen powinien złożyć wyznanie wiary, odpowiadając na trzy pytania chrzciciela, na przykład:
   • Bracie/Siostro [imię], czy wierzysz, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym?
   • Czy wierzysz, że On zmarł za twoje grzechy i zmartwychwstał dla twojego usprawiedliwienia?
   • Czy pragniesz być ochrzczony i przyrzekasz służyć wiernie Jezusowi we wspólnocie Jego Kościoła przez całe twoje życie?

Chrzciciel wypowiada formułę chrzcielną w brzmieniu: Na podstawie twojego wyznania wiary i pragnienia Chrztu - chrzczę ciebie w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

1. Nie praktykujemy Chrztu w formule ograniczonej tylko do Imienia Pana Jezusa Chrystusa. Stwierdzamy, że Księga Dziejów Apostolskich podaje jedynie opisy Chrztu, a nie formułę chrzcielną.
2. Zaleca się, żeby chrzciciel ubrany był zgodnie z powagą chwili. Najlepszym strojem na tę okazję jest toga lub inny ubiór duchownego.
3. Zaleca się, żeby katechumen ubrany był w specjalne szaty (zwyczajowo koloru białego). Należy także zwrócić uwagę, aby przestrzegać zasad skromności i nie dopuścić do skąpego lub nieprzyzwoitego stroju.
4. Osoba ochrzczona otrzymuje świadectwo chrztu.

Błogosławieństwo dzieci

1. Zgodnie z przesłaniem Pisma Świętego powierzamy dzieci Panu wraz z modlitwą o Boże błogosławieństwo (Mt 19,13-15; Mk 10,13-16; Łk 18,15-17).
2. Uroczystość ta nie jest substytutem Chrztu, lecz modlitwą zboru o Boże błogosławieństwo dla dziecka i jego rodziców.