Będzie błogosławił tym, którzy się boją Pana, małym i wielkim. (Psalm 115, 13)

Oto słowo otuchy dla ludzi niższego stanu i ubogich. Nasz Bóg łaskawie patrzy na tych, którzy posiadają mało własności, mało talentu, mało wpływów i niewiele znaczą. Bóg dba i o najmniejsze Swoje stworzenia, zważa nawet na wróble, kiedy spadają na ziemię.

Nic nie jest małe przed Bogiem, gdyż używa On często nieznacznych środków dla wykonania Swego celu. Niechaj najmniejszy wśród ludzi wyprosi błogosławieństwo dla swojej małości, a przekona się, że w ciasnym kółku będzie szczęśliwy.

Wśród ludzi bojaźni Bożej są mali i wielcy. Jedni są dziećmi, drudzy olbrzymami. Ale wszyscy są błogosławieni. I mała wiara jest błogosławiona. I drżąca nadzieja jest nadzieją błogosławioną. Każda łaska Ducha Świętego, choćby w pączku, zawiera błogosławieństwo. Boć Pan wykupił wszystkich, małych i wielkich tą samą drogą krwią i przyjął na Siebie ochronę tak jagniąt, jak i dorosłych owiec. Żadna matka nie przeoczy dziecka, że jest małe. Nie! Im jest mniejsze, tym je czulej pielęgnuje.

Jeśli Pan daje jakieś przywileje, to zważmy, że nie mówi „wielkim i małym”, ale „małym i wielkim”.